Het einde van 2023 nadert. Hoe cliché ook, het is altijd weer een mooi moment om terug te blikken op het jaar dat achter ons ligt. Een jaar vol uitdagingen, groei, en de nodige veranderingen bij Zorgsaam.

Maar waar ik in het bijzonder op terugkijk, is vooral het bijzondere contact met u, als lid. U wist ons veelvuldig te vinden via telefoon of mail. Maar ook in onze zorgwinkel, waar we mooie en fijne gesprekken hadden. Of, voor een rijbewijskeuring, of maaltijdbezorging. En zo kan ik nog heel veel waardevolle contactmomenten noemen. Hier zijn wij dankbaar voor.

Ik denk hierbij meteen terug aan een bijzonder telefoongesprek van mijn collega Jennifer, waar ze mij over vertelde. Ze had een mevrouw, die al jaren lid is van Zorgsaam, aan de lijn. Niet voor de eerste keer. Jennifer en de dame in kwestie hadden regelmatig contact. Als ze voor haar man en zichzelf producten wilde bestellen, of over onze diverse diensten waar ze gebruik van maakten. En die keer dat ze Jennifer vroeg mee te denken over een alternatief product toen we dit zelf niet in huis hadden. Doen we met liefde.

Jennifer zocht het uit en stuurde de websitelink van een andere winkel. Kortom: mevrouw wist ons goed te vinden. Deze keer was het contact echter anders. Er kwam geen vraag. Ze belde met verdrietig nieuws; haar man was overleden. Dit wilde ze graag persoonlijk aan ons doorgeven. Samen hebben ze nog wat herinneringen opgehaald. Door de jaren heen leer je elkaar toch een beetje kennen. Over waardevol contact gesproken.

Hoe vaak heeft u ons weten te vinden, vraagt u? Goede vraag. Tijdens de voorbereiding van mijn presentatie op de Algemene Vergadering somde ik dit voor het jaar 2022 op. Dit was een hele lijst. Een kleine greep;

• onze huisartsen hebben voor bijna 2.000 leden rijbewijskeuringen verricht
• u heeft ons 13.000 keer gebeld
• bijna 50.000 mensen hebben onze winkel bezocht
• ruim 3.500 leden hebben een voordeel uit het Collectiviteit Zorgverzekeringen
• er zijn 3.000 maaltijden met korting aan onze leden aan huis bezorgd, enzovoorts.

In de afsluiting naar 2023 weten we dat u ons weer wat beter heeft gevonden. In  2024 gaan we weer volop voor u aan de slag.

Dat is wat we graag willen betekenen voor onze leden: een vereniging waar u bij terecht kunt, er geluisterd en geholpen wordt.

Namens Zorgsaam wens ik u allen een fijne decembermaand en alvast een prachtig 2024 toe. We houden contact!

Met vriendelijke groet,

Jacco Flonk

Er zijn maar weinig mensen die uitkijken naar het invullen van de jaarlijkse belastingaangifte. Maar Joop Oude Kotte (77) is er dol op! Sterker nog, hij helpt hier graag anderen bij. Ans de Grip-Garssen (87) maakt dankbaar gebruik van Joops administratieve dienst. ‘Het geeft mij een gerust gevoel, als alles weer op orde is.’

Map
‘Stop het maar in de map, dan kijken we er samen naar.’ Joop houdt van orde op zaken stellen. Facturen, zorg- en huurtoeslagen, belastingen, pensioen, verzekeringen. Je kan er flink in verdwalen. Joop weet er gelukkig wel raad mee.

‘Ik heb 38 jaar bij een bank gewerkt, waar ik ook jaarverslagen maakte. Administratie ligt mij heel goed. Ik geef al mijn klanten een map waar ze alle paperassen in stoppen. Vervolgens haal ik de map op en ga thuis aan de slag met de aangifte. Ik orden alles, breng structuur aan en maak een uitdraai van de aangifte. Ik laat precies zien wat er betaald moet worden. En het klopt meestal tot op de cent nauwkeurig! Dat vind ik leuk om te doen.’

Boekhouding
Joop startte als vrijwilliger bij Zorgsaam, toen hij op zijn 63^e met vervroegd pensioen ging. Joop: ‘Ik help al veertien jaar mensen met hun administratie en belastingaangifte.’ Zo ook de kwieke 87-jarige Ans uit Beekbergen. Ze draait haar hand niet om voor het huishouden, een boodschap doen of klusjes in de tuin. En ze tuft nog geregeld in haar auto van hot naar her. ‘Wel alleen op de binnenwegen hoor. Ik ga niet meer de snelweg op!’, vertelt Ans lachend.

Wanneer haar man ziek wordt, schakelt Ans de hulp in van Zorgsaam.  ‘Mijn man hield zelf altijd de boekhouding bij. Daar was hij heel goed in. Maar toen hij Alzheimer kreeg, lukte hem dit op een gegeven moment niet meer. Ik besloot Zorgsaam te bellen. Sindsdien helpt Joop mij. Zo fijn!’, vertelt Ans. Toen in 2017 haar man overleed, stond Joop ook voor haar klaar. Ans: ‘Joop heeft mij destijds enorm geholpen met de financiële afwikkeling na het overlijden. Gelukkig maar, want er komt dan zoveel op je af!’

Vertrouwd
Inmiddels heeft Joop via Zorgsaam een flinke klantenkring opgebouwd. Naast de concrete hulp die hij biedt, vindt Joop vooral het persoonlijke contact heel waardevol. Joop: ‘Als je al zolang bij mensen thuiskomt, maak je van alles mee. Doordat je elkaar al een poos kent, voelt het vertrouwd. Je bouwt echt wat op! Daarom doe ik dit graag.’

Ans onderstreept deze band en is blij met de hulp. Dankzij Joop heeft ze haar administratie prima op orde. ‘Dat Joop de boel op regel houdt, vind ik een echte geruststelling’, aldus Ans: ‘Ik haal de map dan weer van boven. En met een uurtje ben je hier vaak alweer klaar, nietwaar Joop?’

Ook hulp nodig bij de administratie en belastingaangifte? Neem contact op met Zorgsaam.

Als het aan Eli Bolwerk ligt, gaat de stekker rigoureus uit oudhollandse meezingers. ‘Er moeten per direct meer bejaardenhuizen komen, las ik zojuist in de krant. Laten ze dan ook gelijk doorgeven dat bejaarden van nu niet persé meer houden van die tranentrekkende deuntjes als ‘Daar bij die molen’. Wij zijn opgegroeid met The Rolling Stones. En we willen eropuit. Of je nu ’s avonds voor de buis hangt voor het journaal of een paar uurtjes naar Orpheus gaat. Houd er alvast rekening mee. Wij zijn een andere generatie ouderen.’

Ordinair
Gehuld in een lammyjas tot bijna op de grond, met een grote gouden gevlochten ring om haar vinger en vuurrode lippen is historicus Eli Bolwerk (77) een vrolijke en flamboyante verschijning. ‘Ik houd van grote gebaren, daar sta ik inmiddels om bekend’, zegt ze lachend. Haar tongval verraadt nog iets van haar geboortestad Tilburg, waar ze tot haar twaalfde jaar woonde. ‘We verhuisden naar Utrecht, vanwege mijn vaders’ werk. Hij was timmerman, maar zijn hart lag eigenlijk bij meubels maken.’ Als rasechte Brabanders bleek de overgang voor het gezin, waar Eli samen met twee jongere broers en een zus in opgroeide, groot. Eli voegt er grinnikend aan toe: ‘Al direct na de verhuizing naar Utrecht zei mijn moeder: Wat praten ze hier ordinair!’

Begraafplaats

Haar liefde voor geschiedenis werd gevoed door de vele verhuizingen, vermoedt Eli. ‘Ik leerde mijn man kennen toen ik begin twintig was. Zijn werk vereiste destijds dat je binnen een bepaalde straal van de zaak moest wonen. We gingen van Utrecht naar Veenendaal, Zevenaar, Hengelo, Doesburg en uiteindelijk Apeldoorn.’ Eli kijkt even nadenkend: ‘Ik ben er geloof ik nog één vergeten. Oh ja, Noordwijk zat er nog tussenin.’

Eli raakte tijdens wandelingen door haar diverse woonplaatsen gefascineerd door begraafplaatsen. ‘Je moet je voorstellen: elke keer verhuizen, ik kende niemand en de kinderen zaten op school. Toen ben ik hele einden gaan wandelen. Oude plaatsen als Doesburg hebben hele mooie, oude begraafplaatsen. Ik begon me bij de graven af te vragen wie het waren. Wat was hun verhaal? Ik wilde in die geschiedenis duiken.’

Laatbloeier
Inmiddels woont Eli alweer vijfentwintig jaar met haar man in Apeldoorn. Na de vele verhuizingen en het grootbrengen van twee dochters door, studeerde ze in 2003 af als historicus. ‘Ik ben een laatbloeier’, vindt Eli van zichzelf. Haar doctoraal scriptie ‘Apeldoorn, stad van park en pensioen’ ligt in CODA. ‘Mijn onderzoek richtte zich op de ontwikkeling van de Parkenbuurt begin 1900. Mensen uit Indië wilden ergens op stand wonen. Den Haag was te duur. Apeldoorn bleek een interessant alternatief. Huizen konden hier nog relatief betaalbaar worden gebouwd. En, ook aantrekkelijk, het koninklijk huis was hier gevestigd.’

Paleis Het Loo
Het is niet verwonderlijk dat Eli, na haar studie geschiedenis, als vrijwilliger terecht komt bij Paleis Het Loo. ´Hier leidde ik tot vorig jaar bezoekers door 300 jaar geschiedenis rond. Wat ik het leukste vond? Ik genoot van de mensen die ik rondleidde. Daarnaast breidde mijn kennis zich ook steeds meer uit, waardoor ik vakkundiger werd. Je krijgt eerst een opleiding van een jaar. Daarnaast heb ik ontelbaar veel boeken gelezen over de geschiedenis van Paleis Het Loo. In feite deed en wist je als rondleider alles.’

Hobby
‘Alsof Eli haar handen nog niet vol genoeg heeft, verzorgt ze tot op de dag van vandaag bij CODA rondleidingen langs vaste en tijdelijke tentoonstellingen, zoals Paper Art. De prachtige verhalen over kunst en cultuur vertellen aan bezoekers van CODA en Paleis Het Loo, is een hobby die ze met passie bedrijft. En, Eli’s drijfveer om steeds meer te willen weten wordt hiermee continu gevoed. ‘Elke keer weer kennis opdoen ter voorbereiding van nieuwe tentoonstellingen is geweldig. Dat blijft prikkelen!’, aldus een gepassioneerde Eli.

Adviesraad Zorgsaam
Ouder worden gaat Eli goed af. Afgezien van een ‘kapotte’ knie staat Eli volop in het leven. Je vindt haar dan ook regelmatig met haar man in schouwburg Orpheus. Waarmee ze ook een belangrijke boodschap richting zorginstanties wil afgeven. En waar ze als lid van de Adviesraad voor Zorgsaam misschien wel een rol voor zichzelf ziet weggelegd.  ‘Het leven houdt niet op als je wat slechter ter been bent hoor. Met ons komt er een hele andere generatie ouderen aan. Wij houden van The Rolling Stones. En we gaan er graag op uit. Of je nu ‘s avonds journaal kijkt of een paar uurtjes naar een voorstelling gaat. We kunnen hierin voor de huidige- en toekomstige bejaarden genoeg betekenen.’